بازگشت به خویشتن

به نام خدا

 احتمالا خیلی ها هر روز و یا هر چند وقت یکبار از خود سوال می کنند که آیا کار مفیدی در زندگی خود انجام داده اند یا نه ؟! و شاید این سوال هم پیش بیاید که اصلا کار مفید و وجود مفید به چه چیزی می گویند؟! مفید بودن و مفید زندگی کردن ، معیارش چیست ؟
من جواب این سوال ها  را به خوبی نمی دانم ! اما سوال ها را در ذهن خود مینویسم که حداقل یادم نرود و اگر گاهی گذرم به فکر و اندیشه افتاد یادی نیز از آنها بکنم.
شاید یاد کردن ها ، به تنهایی ، گره از حل مشکلی باز نکند و این وجود سرکش را به سوی خویشتنش  رهنمون نسازد ، اما هر چه هست از هیچ بودن ها و غفلت ها که بهتر است .
هر روز صبح تا شب زمان را به گونه ای سپری می کنیم تا فقط گذشته باشد و فردایی بیاید! و فردا ...
فردا هم چیزی فراتر از دیروز ندارد. دارد ؟؟
لحظه ها ، روزها ، ماه ها و سال ها می گذرند اما من همچنان در اول راه مانده ام ! انگار پاهایم در گل فرو رفته اند .  قبل از حرکت یادم رفته بود که هر سفری توشه ای دارد و مقدماتی ..
بدون توشه راه ، بدون مقدمه ، پای در سفر نهادن یعنی در گل فرو رفتن !
دنیا عجیب است و ما انسان ها از آن عجیب تر !

راستی اگر کسی جواب سوال هایم را میداند به خاطر خدا به من هم بگوید !
شاید ادامه داشته باشد!